Ik adem Utrecht

Ik adem Utrecht. Een getuigenis. Een bekentenis bijna. Oud-rector magnificus en honorair universiteitshoogleraar Willem Hendrik Gispen neemt je mee naar zijn jeugd en naar de stad van zijn hart.

Wortels en vertakkingen.
Persoonlijke ontboezemingen en kanttekeningen bij het Tuindorp van weleer, het Museumkwartier en het Janskerkhof. Zijn herinneringen kleuren de Utrechtse gebouwen, straten en grachten in eigenwijze tinten. Met goed gekozen gedichten plaatst hij accenten. Soms leent hij gewoon de woorden van de dichter. Ik adem Utrecht maakt je deelgenoot van stedelijk geluk en brengt de geboren of niet-geboren Utrechter dichterbij zichzelf.

Een verademing.
Fragment uit `Ik adem Utrecht`:
Anne
Sommige mensen vergeet je nooit. De markante kop van de Utrechtse beeldhouwer Pieter d`Hont was op zich al een kunstwerk, reden genoeg om naar de markt te gaan. Maar zeker bij een houwer gaat het om het beeld dat hij nalaat. En dan lees je in een boek over leven en werk van D`Hont:

`Bij het beeld van Anne Frank op het Utrechtse Janskerkhof liggen vrijwel altijd bloemen. Die hommages aan het bekendste joodse meisje uit de Tweede Wereldoorlog zouden wellicht schaarser in aantal zijn, als Pieter d`Hont zijn schepping niet die uitstraling en ontroering had meegegeven die Anne door middel van haar dagboeken uit het Achterhuis wereldberoemd en onsterfelijk hebben gemaakt.`

Het beeld werd gemaakt in opdracht van het Utrechtse gemeentebestuur. Anne, een prachtig beeld. Toch schijnt D`Hont zelf tijdens bezoeken aan de bloemenmarkt met de gedachte gespeeld te hebben om een nieuw beeld van haar te maken. Hij twijfelt aan zijn interpretatie van Anne. Gelukkig dat hij dat plan nooit heeft uitgevoerd. Want de fierheid en de inspiratie stralen van haar gezicht. Ook de stenen Anne is een heldin. Ik heb het geluk een kleine kopie van dit beeld te bezitten, die mijn huis siert met de hoop van de toekomst en die waarschuwt voor discriminatie en geweld.