Het Vrije van Sluis. Polders en waterschappen in West-Zeeuws-Vlaanderen 1600-1999

West-Zeeuws-Vlaanderen is eeuwenlang de speelbal geweest van de strijd tussen de mens en de natuur. De oorspronkelijke veenlaag werd in de late middeleeuwen afgegraven, waardoor het landschap gevoelig werd voor overstromingen en een schorrenlandschap ontstond. De schorren werden bedijkt en in cultuur gebracht, maar stormvloeden en inundaties deden die bedijkingen opnieuw teniet. Vanaf de zeventiende eeuw ontstond het West-Zeeuws-Vlaamse polderlandschap zoals we dat nu kennen. Schorren werden bedijkt door rijke kooplieden en zo ontstonden de vrije polders die zelfstandig hun eigen beleid voerden. In de loop van de achttiende eeuw ging de provinciale overheid zich steeds meer bemoeien met polderbestuurlijke zaken en vaardigde reglementen uit. In die eeuw ontstonden ook de zogeheten calamiteuze polders.

West-Zeeuws-Vlaanderen bekleedt in de Zeeuwse polder- en waterschapsgeschiedenis een bijzondere rol. In 1941 werd hier namelijk waterschap Het Vrije van Sluis opgericht. Dit was het eerste waterschap dat op initiatief van de provinciale overheid werd gesticht. Meer dan een halve eeuw heeft dit waterschap met vallen en opstaan de kerntaken waterkering, waterbeheersing, wegen en waterzuivering op zich genomen. Sinds 2011 behoren alle polders in Zeeland tot één waterschap, het waterschap Scheldestromen.

Het Vrije van Sluis. Polder- en waterschapsgeschiedenis van West-Zeeuws-Vlaanderen 1600-1999 behandelt niet alleen de geschiedenis van het voormalige waterschap Het Vrije van Sluis. Ook worden de historische en landschappelijke ontwikkelingen van de dertiende tot en met de twintigste eeuw worden overzichtelijk en helder in kaart gebracht in dit rijk geïllustreerde boek. Niet alleen het technische aspect van bedijkingen, maar ook het menselijke aspect komt ruim aan bod.

Dit boek vormt het derde deel in de trilogie die de waterschapsgeschiedenis van Zeeuws-Vlaanderen beschrijft.