Uit Padmoes verrezen. De Nieuwe Kerk in Den Haag

In 1639 kwam het plan op om in Den Haag een derde protestantse kerk te bouwen. Voorlopig bleef het echter bij een plan, omdat door de oorlogsvoering financiële middelen ontbraken. Daar kwam met de Vrede van Munster in 1648 een einde aan. Reeds een jaar later ging de eerste spade in het bedrijvige Spuikwartier de grond in.

Het was de Sociëteit van ’s-Gravenhage die zo voortvarend als bouwheer optrad en die in de tot dan toe nog weinig bekende Pieter Noorwits een even ambitieuze als inventieve architect vond. Noorwits’ ontwerp getuigde van grote durf en originaliteit. Hoog oprijzende muren omsloten niet alleen een immense ruimte, waar de calvinistische gelovigen Gods Woord hoorden verkondigen, maar droegen ook heel gracieus een majestueuze bekapping, zonder dat daar extra ondersteunende constructies, zoals zuilen, voor nodig waren.

Een ingenieus hoogstandje van constructieve en architectonische durf, dat de stoere en toch trotse eenvoud uitstraalde die zo kenmerkend was voor de Republiek der Nederlanden. En die indruk heeft de tijd getrotseerd. Want nog steeds weet de Nieuwe Kerk te imponeren.