Utrecht van ancien régime tot nieuwe tijd. De bewoning van de Utrechtse binnenstad in haar ruimtelijke structuur 1793 - 1891

De Franse tijd betekende voor Nederland een periode van teruggang in handel en nijverheid en een dalend inwonertal in de steden.

Ook Utrecht liep terug in bevolkingstal. Na 1815 trad enig herstel in. Door de toegenomen bedrijvigheid groeide het aantal inwoners van weer.

In de tweede helft van de negentiende eeuw werd de groei versterkt door de opkomst van de industrie, waarbij Utrecht profiteerde van de aanleg van spoorlijnen. Om aan de groeiende vraag naar woonruimte tegemoet te komen werden in de binnenstad terreinen en tuinen bebouwd. Maar ook buiten de singels verrezen ongestructureerde woonwijken.

Tegelijkertijd vond een omvorming plaats van een ambachtelijke marktstad naar een moderne industriestad, hetgeen voor veel inwoners ook maatschappelijke verandering betekende.